از نیمه ماه رمضان، ماه برآمد...

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی استان مرکزی؛ امام حسن مجتبی(ع) اولین فرزند امام علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) و نخستین نوه گرامی رسول الله(ص) در شب نیمه ماه رمضان سال سوم هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود و رسول گرامی اسلام نام «حسن» را برای ایشان برگزید.

اخلاق نیکو، بخشندگی و سخاوت از جمله خصلت‌هایی است که در همه ائمه اطهار(ع) وجود داشته ولی امام دوم شیعیان در این زمینه از جایگاه خاصی برخوردار بودند و فقرای بسیاری به منزل امام حسن(ع) مراجعه می‌کردند و از خوان کرم ایشان بهره‌مند می‌شدند.

یکی از بارزترین ویژگی‌ها و خصوصیت‌های اخلاقی امام حسن مجتبی(ع) کرامت اخلاقی است؛ کرامت به معنی برخورد مثبت با امور منفی و نادیده گرفتن خطای دیگران است.با توجه به اینکه زندگی دومین امام شیعیان در مدینه در سخت‌ترین دوران بعد از پیامبر(ص) بود و به ایشان و پدر گرامیشان امام علی(ع) توهین‌های بسیاری می‌شد ولی برخورد امام مجتبی(ع) با توهین کنندگان به شیوه‌ای بود که این افراد معمولاً از عمل خود پشیمان می‌شدند.

زندگی ۴۷ ساله امام مجتبی(ع) با فراز و نشیب‌های فراوانی همراه بود؛ امامت ایشان پس از شهادت امیرالمؤمنین(ع) در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری آغاز و به مدت ۱۰ سال ادامه داشت. دومین امام شیعیان حدود ۶ ماه خلافت مسلمین را نیز بر عهده داشتند که در این دوران معاویه که دشمن سرسخت امام علی(ع) و اهل بیت(ع) بود و طمع خلافت را از سال‌ها قبل در سر داشت به سمت عراق لشکرکشی کرد و توطئه ‌های بسیاری برای رسیدن به خلافت مسلمین انجام داد همچنین منافقین که کینه از حضرت علی(ع) را بر دل داشتند در این زمینه معاویه را همراهی کردند.

در دانشنامه اسلام آمده است که از عوامل پذیرش صلح توسط امام حسن(ع)، صلح دوستی، بیزاری از سیاست و چند دستگی‌های متعاقبش و تمایل به جلوگیری از خون ریزی‌های گسترده بوده است؛ اما احتمال دارد که حضرت به علت نبود حامی صلح را پذیرفته باشند.

امام حسن مجتبی(ع) پیشوای صلح و تدبیر

آیت الله العظمی صافی گلپایگانی به مناسبت پانزدهم ماه رمضان مصادف با میلاد امام حسن مجتبی(ع) در نوشتاری امام دوم شیعیان را پیشوای صلح و تدبیر عنوان کرده است. در بخشی از این نوشتار آمده است: جهادی برای اسلام، مقدس محسوب می‌شود که برای دفاع از حقیقت و فضیلت، برای مقاصد و مصالح عموم، برای انحطاط حکامی که خود را مالک خلق و مطلق العنان و صاحب اختیار بدون شرط افراد می‌شمارند، باشد. هدف تمام مجاهداتی که اولیای اسلام، در هر زمان و مکانی انجام دادند، این بوده که آسایش و آزادی را برای بشر به ارمغان آورند و به یاری افراد مظلوم و محروم بشتابند.

همچنین این مرجع تقلید شیعیان تصریح کرده است: امام حسن مجتبی(ع) انسانی صادق، با وفا، پرهیزکار و با تقوا، خیرخواه و بزرگوار بودند؛ صلحی که بین آن حضرت و معاویه برقرار شد، علاوه بر آنکه صلح‌طلبی و خیرخواهی و گذشت او را نشان داد، ثابت کرد که خانواده ایشان نیز، ریاست‌خواه و جاه طلب نیستند و در قیام و نهضت، کناره‌گیری و عزلت، صلح و جهاد، رضای خدا و مصلحت عموم را می‌خواهند. در هنگام جهاد، مصداقِ «یُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللهِ وَلا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِم» هستند و از کسی باکی ندارند و در وقت صلح، مرد گذشت و فداکاری می‌باشند.