سرعت سرسام آور کاهش جمعیت در کشور/تاکید آموزه های قرآنی بر فرزندآوری

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی استان مرکزی؛ زاد و ولد و افزایش جمعیت، موضوعی است که از آغاز ظهور اسلام تاکنون و در تمام لایه های تمدنی آن، امری پسندیده تلقی گردیده، آیات و روایات متعددی برآن انگشت تأکید نهاده اند.

بر این اساس، جوامع دینی از جمله جوامعی به شمار می آیند که همواره به شاخص افزایش جمعیت در رشد و بالندگی فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ... اهتمام فراوان داشته اند. البته در ایران در اواخر دهه شصت و تمام دهه هفتاد پس از انقلاب اسلامی و به دلیل عدم دقت و آینده نگری درست و به خاطر رخ نمودن پاره ای از مشکلات اجتماعی، اقتصادی و ... افزایش توالد به عنوان یک معضل و آسیب اجتماعی مطرح شده و برنامه ریزی های رسمی و تبلیغاتی گسترده و موثری در جهت کاهش توالد صورت گرفته است.

از منظر آموزه های اسلامی زاد و ولد و افزایش تعداد مسلمانان به عنوان یک عمل مستحب مورد تأکید و توصیه است. قرآن کریم به صراحت درباره تولید و تکثیر نسل سخن نگفته، لیکن برخی از آیات به ازدواج اشاره کرده‌اند که لازمه‌ طبیعی آن تولید نسل و فرزندآوری است.

علامه طباطبایی یکی از فواید و حکمت‌ های ازدواج از دیدگاه قرآن کریم را بقای نسل انسان و حفظ حیات نوع بشر می داند.(طباطبایى، 1417،ج‏15،ص15) بنابراین، به طور قاطع می توان اذعان کرد که بر اساس نظریه مورد عنایت دین یکی از فوائد ازدواج ، ازدیاد نسل و تداوم آن است.

یکی از آیاتی که مفسران در آن غرض از ازدواج را به طور عمده تولید مثل و زاد و ولد، دانسته اند آیه 223 بقره است(قرائتى،1383،ج‏1،ص354) در این آیه می فرماید: « نِسَاؤُکُمْ حَرْثٌ لَّکُمْ فَأْتُواْ حَرْثَکُمْ أَنىَ‏ شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لِأَنفُسِکمُ » خداوند از زنان به عنوان کشتزار و از مردان به عنوان کسی که بذر در اختیار دارد و آن را می کارد، یاد کرده است که ثمره آن فرزند خواهد بود که جمله «وقدموا لانفسکم» بیانگر آن است.(طبرسى، 1372:ج‏2، ص564؛ طباطبایى ،1417، ج‏2، ص 21؛قرشى، 1377،ج‏1، ص412) در دوران معاصر نیز بسیاری از بزرگان اندیشه، پیام واژگان به کار رفته در آیات قرآن را به درستی دریافته و در توضیح و تبیین آن نکات قابل تاملی را گوشزد نموده اند.