قیام ۱۵ خرداد؛ بسترسازی برای انقلاب و پایانی برای افسانه جدایی دین از سیاست

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی استان مرکزی؛ 15 خرداد در تقویم ایران روزی شناخته شده که مردم برای نخستین بار پس از کودتای 28 مرداد 32 دست به قیامی خونین زدند تا مخالفت خود را با رژیم منحوس پهلوی بار دیگر نشان دهند. محمدرضا پهلوی با اقداماتی نظیر اجرای قانون انجمن های ایالتی و ولایتی، طرح شش گانه انقلاب سفید، حمله به مدرسه فیضیه و دستگیری امام(ره) باعث شد صبر مردم لبریز و تظاهرات گسترده ای برگزار شود.

قیام پانزدهم خرداد کاملاً مردمی بود و تکیه‌ گاهی جز مردم رنج دیده و مظلوم ایران نداشت، اصالت این قیام، در خروش عاشقانی بود که عارفانه در راه رضای خدا، به ندای رهبر دل سوزشان پاسخ مثبت دادند. سرانجام این قیام، به افسانه جدایی دین از سیاست که بیش از نیم قرن، از سوی استعمارگران و رژیم‌ های دست نشانده آنان تبلیغ و ترویج شده بود، پایان داد و جداناپذیری اسلام از سیاست را برای همگان آشکار کرد.

قیام 15 خرداد سال 42 نماد پیروزی تفکر مقاومت است که همچنان زنده و پویاست که به امید مردم منطقه و جهان برای رهایی از ظلم و ستم نظام سرمایه داری تبدیل شد. در حقیقت قیام 15 خرداد، نقطه آغاز نهضت بازگشت به خویشتن در ایران شد؛ به ‌گونه‌ای که پس از آن طلاب و دانشجویان در حوزه و دانشگاه وارد عرصه جدی مبارزه با رژیم شاه شدند و در نهایت با پیروزی انقلاب این قیام به نتیجه رسید و در حال حاضر فقط به ایران خلاصه نشده و به الگویی برای مردم غرب آسیا و شمال آفریقا و سایر ملت های ستم دیده جهان تبدیل شده است.

پس از واقعه پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ با وجود سانسورهای شدید رژیم، خبرهای دستگیری امام خمینی(ره) و قیام ۱۵ خرداد در مدت کوتاهی نه تنها در سراسر کشور، بلکه به فراتر از مرزها گسترش یافت و موجی از نفرت و خشم ضد رژیم به راه افتاد. حوزه های علمیه نجف، کربلا و کاظمین به حمایت از امام خمینی(ره)، تلگراف هایی به سران کشورهای اسلامی و سازمان های بین المللی مخابره و کشتار پانزدهم خرداد رژیم را به شدت محکوم کردند. تمام این اتفاق ها در حالی صورت می پذیرفت که در مطبوعات کشور هیچ خبری از حقایق و وقایع منعکس نمی شد.

جنبش پانزده خرداد، اگرچه واکنش طبیعی مردم مسلمان در برابر مصوبات خلاف اسلام رژیم و بازداشت امام خمینی(ره) بود، آزادی فوری ایشان را در برنداشت. از این رو، اعتراض ها از همه نقاط ادامه داشت و سرانجام علمای طراز اول کشور، برای چاره جویی در تهران اجتماع کردند. رژیم حاکم که از یک پانزده خرداد دیگر بیمناک بود، کوشید آنها را پراکنده سازد و قدمی در راه خواست آنها برندارد. از طرفی مراجع تقلید، اعلامیه ای صادر کردند، مبنی بر این که امام خمینی (ره) مجتهد جامع الشرایط و مرجع تقلید است و بر پایه قانون از محاکمه و تعرض مصون است. سپس با انتشار این مطلب، رژیم خود به خود مجبور شد، برای فرونشاندن نارضایتی های عمومی، امام خمینی(ره) را آزاد کند.